Celem badań jest diagnoza postrzegania przez młodzież zachowań dewiacyjnych, występujących w jej otoczeniu oraz mających bezpośredni lub pośredni wpływ na tę grupę. Główne pytanie badawcze dotyczyło związku i zależności pomiędzy poziomem przeżywanego lęku a sposobami oceny przez badanych zachowań dzieci i młodzieży. Badania przeprowadzono za pomocą sondażu diagnostycznego (narzędzia: kwestionariusz ankiety, inwentarz STAI Ch.D. Spielberga w polskiej adaptacji Sosnowskiego i Wrześniewskiego). Badania przeprowadzono w toruńskich szkołach (klasy drugie i trzecie szkół ponadpodstawowych z trzech typów szkół: zawodówki, technika, licea ogólnokształcące). Z założonej próby badawczej (600 respondentów) do badania zakwalifikowano: 149 uczniów szkół zawodowych, 170 uczniów techników, 158 uczniów liceów (łącznie: 477 osób w wieku 17 lat). Próba badawcza została wybrana metodą losowo-warstwową. Testowanie statystyczne oparto na procedurze wykorzystania testu chi-kwadrat Kruskala-Wallisa. Wyniki badań pokazują, że oceny zachowań dewiacyjnych, które ujmują moralny aspekt percepcji, nie zależą od poziomu lęku, który jest postrzegany jako stała predyspozycja behawioralna. Ponadto emocjonalny aspekt oceny zachowań dewiacyjnych zależy od lęku tylko w przypadku centralnej postawy oceniającej. W doniesieniu można znaleźć takie informacje jak: poznawczy aspekt oceny zachowań dewiacyjnych a poziom lęku-cechy, emocjonalny aspekt oceny zachowań dewiacyjnych a poziom lęku-cechy.