Badanie przeprowadzono w celu analizy związku między zachowaniem przystosowawczym chłopców w wieku 12 lat z lekkim upośledzeniem umysłowym i ich rówieśników w normie rozwojowej a ich sukcesami szkolnymi. Badaniem objęto 70 chłopców (35 z lekkim upośledzeniem umysłowym oraz 35 w normie rozwojowej). Teren badań stanowiły trzy specjalne szkoły podstawowe oraz dwie masowe szkoły podstawowe w Warszawie. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano polski przekład Vinelandzkiej Skali Zachowania Przystosowawczego S. Sparrow i współpracowników. Ponadto posłużono się testem cichego czytania ze zrozumieniem treści, testem ortograficznym M. Grzywak-Kaczyńskiej oraz testem matematycznym. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że uczniowie lekko upośledzeni umysłowo uzyskali gorsze wyniki w zakresie ogólnego niezależnego funkcjonowania. Wykazano również, że w zakresie umiejętności składających się na ogólne niezależne funkcjonowanie respondentów niepełnosprawnych cechowało umiarkowane lub głębokie upośledzenie rozwoju w poszczególnych kategoriach i podkategoriach skali VABS. Odnotowano ponadto, że badani z grupy kryterialnej częściej niż rówieśnicy w normie rozwojowej ujawniali zaburzone zachowania. Jednocześnie na podstawie uzyskanych wyników w zakresie motoryki małej i dużej wykluczono zaburzenia w funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego u uczniów upośledzonych intelektualnie.