Celem badania było określenie poziomu kompetencji komunikacyjnych nauczycieli. Badanie miało charakter sondażowy, a objęto nim 188 nauczycieli i 900 uczniów z różnych typów szkół z województwa podkarpackiego. Około 25% uczniów stanowili uczniowie szkoły podstawowej, tyle samo – liceum, co trzeci był gimnazjalistą, a co szósty uczniem technikum. Niemal połowę respondentów stanowiły dziewczęta. Wśród nauczycieli z kolei dominowały kobiety, a najliczniejszą grupę wiekową stanowiły osoby w wieku 40-50 lat. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że nauczyciele bardzo wysoko oceniali swoje kompetencje komunikacyjne (niemal wszyscy oceniali je jako zdecydowanie lub raczej dobre). Dotyczyło to formułowania oczekiwań wobec uczniów, bycia łącznikiem klasy z innymi podmiotami szkolnymi, otwarcia na informacje wychodzące od uczniów oraz możliwości dyskutowania z uczniami na różne tematy (szeroka wiedza sprzyjająca wzajemnym kontaktom). Brak krytycyzmu nauczycieli świadczył o dominacji postawy adaptacyjnej, która utrudniała poszukiwanie i wprowadzanie zmian w sobie i w innych ludziach. Ocena większości uczniów w odniesieniu do kompetencji komunikacyjnych nauczycieli okazała się umiarkowanie pozytywna i świadczyła o większym sceptycyzmie uczniów niż samych uczących odnośnie umiejętności nauczycieli.