Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: Jak nauczyciele rozumieją plan rozwoju zawodowego? Czy rzeczywiście plan ten w opinii samych nauczycieli pomaga im w kierowaniu własnym rozwojem? Czym się kierują, pisząc plan rozwoju zawodowego? Czy awans zawodowy wiążą z rozwojem zawodowym? Analizie poddano 50 planów rozwoju zawodowego nauczycieli, którzy starali się o stopień nauczyciela dyplomowanego, oraz 50 planów pedagogów, którzy ubiegali się o uzyskanie stopnia nauczyciela mianowanego. Ponadto przeprowadzono ankietę wśród słuchaczy Podyplomowych Studiów Uniwersytetu Śląskiego (różnego typu). Łącznie kwestionariusz wypełniły 93 osoby posiadające wykształcenie wyższe, które nauczały różnych przedmiotów na różnych poziomach kształcenia, a także które posiadały różne doświadczenie. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że 56,9% respondentów rozumiało plan rozwoju jako harmonogram koniecznych do wykonania zadań (czynności) ustalonych na bazie planu wychowawczego i dydaktycznego szkoły; według 21,9% był to wykaz (rejestr) założonych do realizacji zadań w okresie stażu; zdaniem 13% – wytyczone sobie zadania na drodze do stawania się lepszym nauczycielem, 5,5% respondentów zdefiniowało plan rozwoju jako zadania, które trzeba wykonać, a 2,7% nie udzieliło żadnej odpowiedzi. Zgodnie ze zgromadzonym materiałem wykazano również, że 23,3% uznało pisanie planu rozwoju jest zasadne, ale w postrzeganiu 25,3% badanych był to kolejny „administracyjny obowiązek”. Ponadto ustalono, że najważniejszym elementem w pisaniu planu była analiza własnych ograniczeń i możliwości (92,5%). W dalszej kolejności nauczyciele wskazywali plan rozwoju szkoły (86,9%), potrzeby uczniów (82,9%), własne potrzeby (73,9%), wskazówki kadry kierowniczej (63,0%), podpowiedzi innych nauczycieli (55,4%) oraz ocenę własnych możliwości działania (47,9%).