W badaniu sformułowano następującą hipotezę: samokontrola to wewnętrzny mechanizm, powstrzymujący człowieka od ulegania pokusie doraźnej korzyści, który wyraża się w przejawianiu zachowań zgodnych z obowiązującymi w społeczeństwie standardami moralnymi. Badaniem objęto 385 uczniów szkół w Szczecinie oraz 100 wychowanków z trzech placówek resocjalizacyjnych w tym samym mieście. 35,4% uczniów uczęszczało do gimnazjów, 33,1% do liceów ogólnokształcących, 23,4% do techników oraz 8% do zasadniczych szkół zawodowych. W próbie badawczej, do której dobierano respondentów celowo, znalazły się 44 wychowanki Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego, 25 wychowanków ze Schroniska dla Nieletnich i 31 osób z Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego dla chłopców. W zakresie kontroli zachowań poziom niski osiągnęło 6,7% dziewcząt ze szkoły i 13,6% z placówki resocjalizacyjnej oraz 17,2% ze szkoły i 41,1% z placówki resocjalizacyjnej. Średni poziom kontroli zachowań cechował odpowiednio 69,4%, 70,5%; 73,4%, 55,4%; wysoki zaś: 23,9%, 15,9%; 9,4%, 3,6%. Reasumując, różnice między uczniami i wychowankami placówek resocjalizacyjnych były istotne statystycznie. Niższy poziom kontroli zachowań cechował wychowanków placówek niż respondentów z gimnazjów i szkół średnich. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że większe natężenie lęku u wychowanka współistnieje z jego mniejszą zdolnością do samokontroli zachowania.