Przedmiot badania stanowiły świadomość oraz tożsamość narodowa osób pochodzących z różnych krajów byłego ZSRR, które podjęły studia w Polsce. Próba badawcza liczyła 802 studentów studiów magisterskich, licencjackich, podyplomowych i doktoranckich, a także 72 osoby, które były absolwentami polskich szkół wyższych (przebywających w krajach pochodzenia lub w Polsce). Wszyscy respondenci byli polskiego pochodzenia i przyjechali do Polski z następujących krajów: Ukraina (242 osoby), Litwa (185), Kazachstan (147), Białoruś (144), Rosja (43), Łotwa (17), Mołdawia (11), Armenia (sześć), Estonia (pięć). Ponadto dwie osoby pochodziły z innych krajów. Do zebrania materiału badawczego posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem autorskiej ankiety. Kwestionariusz zawierał pytania metryczkowe oraz 88 pytań (o charakterze otwartym, półotwartym oraz zamkniętym). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że 73,7% osób przed rozpoczęciem studiów w Polsce utożsamiało się z narodowością polską. Ponadto odsetek ankietowanych deklarujących polskie pochodzenie lub podwójną samoidentyfikację narodową (polską i inną) wyniósł 6,8%. Z kolei 16,9% badanych identyfikowało się z większością narodową w kraju, z którego pochodzili. Na podstawie zgromadzonego materiału wykazano również, że pod wpływem pobytu w Polsce odsetek osób utożsamiających się w kraju zamieszkania z narodowością polską zmalał o 9%, wzrosła także liczba osób wskazujących podwójną samoidentyfikację narodową (z 5,7% do 7,2%). Jednocześnie okazało się, że grupą najmniej podatną na zmianę identyfikacji narodowej byli respondenci z Litwy (16,9%), a najbardziej – z Łotwy (47,37%). Dodatkowo zwrócono uwagę, że niemal 89% ankietowanych doznało osobiście dezaprobaty lub przykrości z powodu swojego wschodniego pochodzenia ze strony Polaków.