Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: Czy nasilenie potrzeby bezpieczeństwa u młodzieży jąkającej się zmieniało się pod wpływem przebytej terapii? Czy nasilenie poczucia pewności siebie u młodzieży jąkającej się różni się przed terapią i po terapii? Jaki istnieje związek między potrzebą bezpieczeństwa a poczuciem pewności siebie u młodzieży jąkającej się przed terapią i po terapii? Próbę badawczą stanowiło 30 chłopców w wieku od 17 do 21 lat, którzy zostali przyjęci na terapię prowadzoną przez psychologów w Wojewódzkim Szpitalu w Toruniu, na Oddziale Foniatrycznym. Do zebrania materiału badawczego zastosowano Autoportret Staina oraz Kwestionariusz Rathusa. Na podstawie analizy zgromadzonych danych nie stwierdzono różnic w nasileniu potrzeby bezpieczeństwa u respondentów przed terapią i po terapii w skali potrzeby unikania urazu ze strony innych, w skali unikania urazu fizycznego ani w skali unikania poniżenia we własnych oczach. Wykazano natomiast istotnie wyższy poziom pewności siebie, jaki badani uzyskali po przebytej terapii. Ponadto odnotowano korelację potrzeby bezpieczeństwa i pewności siebie przed terapią i po niej w zakresie skali unikania urazu ze strony innych oraz w zakresie skali unikania urazu fizycznego.