Celem badania było oszacowanie stopnia czytelności tekstów wybranych podręczników do historii, biologii i geografii oraz zweryfikowanie ich skuteczności edukacyjnej w warunkach szkolnych. Badaniem eksperymentalnym objęto łącznie ponad 50 uczniów, w tym: pierwszym eksperymentem – 16 uczniów klasy trzeciej gimnazjum (osiem osób w grupie kontrolnej i osiem osób w grupie eksperymentalnej); eksperymentem drugim – 15 uczniów klasy pierwszej liceum (osiem osób w grupie kontrolnej i siedem osób w grupie kontrolnej); eksperymentem trzecim – 20 uczniów klasy piątej szkoły podstawowej (10 osób w grupie kontrolnej i 10 osób w grupie eksperymentalnej); eksperymentem czwartym – uczniów 12. klasy niemieckiego gimnazjum w Trewirze. We wszystkich eksperymentach podczas wspólnych zajęć grupa kontrolna pracowała z oryginalnym tekstem podręcznikowym, a grupa eksperymentalna z wersją zmodyfikowaną (zoptymalizowaną) o tej samej treści informacyjnej. Teksty te różniły się od siebie wskaźnikiem trudności terminologicznej i składniowej. Uczniów objęto następnie testem sprawdzającym materiał omawiany w tekstach. Wykonano dwa pomiary – na zakończenie lekcji oraz po tygodniu po przeprowadzeniu eksperymentu. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że praca uczniów z tekstem dostosowanym pod względem terminologicznym i składniowym do możliwości apercepcyjnych uczniów przynosiła znacznie lepsze rezultaty pod względem efektów uczenia się na każdym etapie edukacyjnym. Z kolei zastosowanie tekstu o podwyższonych parametrach terminologicznych i składniowych powodowało spadek efektywności czytania. Sugerowało to zasadność stosowania metod statystycznych do parametryzowania i skalowania poziomu trudności terminologicznej i składniowej tekstów jako kryterium szacowania poprawności metodycznej podręcznika.