Celem przeprowadzonych dwóch badań była analiza porównawcza przebiegu procesu akulturacji wolontariuszy EVS oraz stypendystów Programu Socrates-Erasmus. W pierwszym badaniu próbę badawczą stanowili wolontariusze Programu Wolontariatu Europejskiego, którzy pochodzili z Niemiec i realizowali swoje projekty w Polsce lub Szwecji. W preteście uczestniczyło 25 osób w Polsce oraz 23 osoby w Szwecji. Natomiast w postteście wzięło udział 20 osób w Polsce oraz 19 w Szwecji. Do zebrania materiału posłużono się kwestionariuszem Cross-Cultural Adaptability Inventory (CCAI) autorstwa Kelley i Myers, Testem skryptorów kulturowych, autorską ankietą oraz narzędziem Sołtys, które wykorzystano w mierzeniu stresu akulturacyjnego, adaptacji oraz dobrostanu psychicznego. W pierwszym badaniu stwierdzono, że polskie skrypty kulturowe oceniono pozytywniej niż szwedzkie. Jednocześnie odnotowano jednak, że Polacy byli najmniej atrakcyjnymi nosicielami swojej oraz obcej kultury. W drugim badaniu próba liczyła 73 studentów, zakwalifikowanych do udziału w Programie Socrates-Erasmus z Uniwersytetu Warszawskiego, Szkoły Głównej Handlowej oraz Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej. Kraje, do których respondenci wyjeżdżali lub z których wrócili, podzielono na cztery regiony kulturowe: germański, skandynawski, romański oraz niderlandzki. Respondenci zostali poproszeni o wypełnienie autorskiego kwestionariusza, którego pytania skonstruowano w oparciu o podobne narzędzia dotyczące trudności adaptacyjnych Furnhama. Zgodnie ze spostrzeżeniami badanych stypendystów największe rozbieżności kulturowe w porównaniu z Polską występują w obszarze Europy Łacińskiej (zwrócono uwagę przede wszystkim na bardzo niski poziom organizacji życia społecznego). Dodatkowo zgromadzony materiał potwierdził wysokie pozycje krajów skandynawskich oraz germańskich w wymiarach unikania niepewności oraz orientacji przyszłościowej.