Celem badania było określenie postaw studentów Uniwersytetu Łódzkiego wobec problemu równości płci w Polsce. Zastosowano kwestionariusz ankiety własnej konstrukcji zawierający 22 pozycje, do których respondenci ustosunkowywali się na pięciostopniowej skali Likerta. Sześć pozycji w kwestionariuszu odnosiło się do nierówności płci w sferze prywatnej, osiem pozycji – do nierówności na rynku pracy, kolejnych osiem – do nierówności w dostępie do władzy. Wyróżniono cztery poziomy egalitaryzmu, do których mogli się zaklasyfikować badani. Ankietą objęto 150 studentów UŁ, w tym po 50 osób z piątego roku biologii, prawa i socjologii. Postawiono hipotezę, zgodnie z którą kierunek studiów różnicował postawy studentów wobec nierówności płci. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że nie tylko poziom wykształcenia warunkuje postawy dotyczące nierówności płci (czego dowodzą np. przywołane w tekście badania CBOS-u), lecz także kierunek kształcenia na poziomie wyższym. Studenci socjologii prezentowali znacznie bardziej egalitarne poglądy od studentów prawa i biologii. Ogół badanych prezentował nowoczesne poglądy na temat ról i sfer aktywności kobiet i mężczyzn; studenci odrzucali tradycyjne definicje kobiecości i męskości oraz nie zgadzali się na większość przejawów nierówności płci obserwowanych w polskim społeczeństwie. Jednocześnie postawa ta nie oznaczała zgody na instytucjonalne formy przeciwdziałania nierówności płci – sprzeciw wzbudzała przede wszystkim idea parytetu i stosowania środków „dyskryminacji pozytywnej”.