W badaniu postawiono następujące pytania: jak młodzież postrzega osoby niepełnosprawne, jaki przejawia wobec nich stosunek, w jakich miejscach je spotyka, w których chciałaby z nimi przebywać, co zmieniło się w postawach studenckich wobec niepełnosprawnych w porównaniu z poprzednimi latami. Do badania wykorzystano ankietę audytoryjną. Łącznie przebadano 26 studentów w wieku 23-25 lat (18 kobiet i 18 mężczyzn). Wyniki badania pokazują, że 52% ankietowanych nigdy nie miało styczności z osobą niepełnosprawną. Pomimo tego ich stosunek do tych osób jest pozytywny (80% respondentów). Badani wskazywali głównie na dwa obszary: fizyczny i psychiczny, w których manifestuje się niepełnosprawność (do rzadkości należały odpowiedzi wskazujące na aspekt społeczny). Dodatkowo studenci rozróżniali (około 30% ankietowanych) niepełnosprawność fizyczną od psychicznej. Pierwszy typ dysfunkcji – w ich rozumieniu – nie świadczył o chorobie. Badanie posłużyło także do weryfikacji dystansu wobec osób niepełnosprawnych (zastosowano trzy kryteria: rodzaj niepełnosprawności typu paraliż nóg, amputacja kończyn górnych i dolnych, utrata wzroku, choroby psychiczne, widoczne zniekształcenia ciała; bliskość kontaktów – przyjaźń lub związek partnerski; czas trwania kontaktów z niepełnosprawnymi – nowo nawiązane lub dawne). Badanie dowiodło, że dzisiejsze reakcje na niepełnosprawność to przede wszystkim życzliwość (52%) i współczucie (80%).