Celem badania było udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy nauczyciele-studenci wchodzili w dialog ze swoimi uczniami, znajdując się w roli badacza, jaki był charakter tego dialogu oraz jaką rolę odgrywał on w życiu nauczycieli i ich uczniów. Badaniem objęto sześciu nauczycieli-studentów, którzy właśnie ukończyli swoje prace magisterskie dotyczące nauczania angielskiego jako języka obcego. W ramach pisania prac przeprowadzili oni badania w szkołach, w których nauczali języka angielskiego. W związku z nieporuszeniem przez studentów problematyki dialogu w ich pracach magisterskich dla każdego z nich sformułowano 20 pytań otwartych, odnoszących się do ich prac oraz poruszających kwestię wchodzenia w dialog z uczniami, na które studenci odpowiedzieli w formie pisemnej. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że nauczycielom-studentom bardzo zależało na tym, by ich uczniowie odnieśli korzyści z uczestnictwa w badaniu, odczuwali też wiele emocji związanych z badaniem oraz obserwowali i reagowali na emocje okazywane podczas badania przez uczniów. W wielu wypadkach uczniowie angażowali się w proces badania poprzez zadawanie pytań, podejmowanie decyzji wspólnie z nauczycielem-studentem, prowadzenie z nim dyskusji oraz dostarczanie informacji o swoich odczuciach wobec badania. Nauczyciele prezentowali z kolei postawę wspierającą, zachęcali uczniów do przezwyciężenia ich słabości oraz motywowali do podejmowania samodzielnych decyzji. W odczuciu nauczycieli proces przeprowadzania badania pozytywnie wpłynął na ich relacje z uczniami, byli oni wdzięczni uczniom za przeznaczony im czas oraz okazaną cierpliwość. Uczniowie wykazywali się większą motywacją do nauki oraz większą aktywnością. Nauczyciele skorzystali na doświadczeniu dzięki możliwości lepszego poznania uczniów, zwiększonej motywacji do nauczania angielskiego oraz zwiększonej świadomości dotyczącej potrzeb uczniów i problematyki poruszanej w ramach badania (np. związanej z dysleksją).