Celem badania było określenie poziomu refleksyjności nauczycieli języka obcego w kontekście idei refleksyjnego praktyka. Badanie przeprowadzono w 13 szkołach podstawowych z Gorzowa Wielkopolskiego; objęto nim 60 nauczycieli języka obcego (angielskiego, niemieckiego i francuskiego) o różnym stażu pracy (od roku do 33 lat). Zastosowano metodę kwestionariuszową z wykorzystaniem ankiety własnej konstrukcji składającej się z dziewięciu pytań. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że 72% nauczycieli odczuwało potrzebę podejmowania refleksji związanej z nauczaniem, co też robiło 95% badanych. Proces autorefleksji przebiegał najczęściej w formie myśli (85%) lub rozmowy, szczególnie z innymi nauczycielami (82%), rzadziej w postaci robienia notatek (50%). Większość respondentów podejmowała refleksję po zakończeniu wszystkich lekcji prowadzonych danego dnia (63%), rzadziej zastanawiano się nad przebiegiem każdej lekcji tuż po jej zakończeniu (33%). Rozważania dotyczyły najczęściej stosowanych technik i metod nauczania. Nauczyciele młodsi stażem częściej od starszych kolegów podejmowali refleksję nad sposobami zachowania dyscypliny w klasie, starsi nauczyciele częściej od młodszych zastanawiali się zaś nad celami nauczania. W odczuciu badanych podejmowanie refleksji podwyższało jakość ich nauczania, szczególnie w zakresie planowania lekcji, wyboru materiałów i technik nauczania oraz rozwiązywania problemów z dyscypliną. 75% starszych nauczycieli określiło się jako refleksyjni praktycy. To samo uczyniło jedynie 50% nauczycieli młodszych stażem. 52% badanych było chętnych do doskonalenia swojej refleksyjności.