Badanie zrealizowano w celu weryfikacji następujących hipotez: Studenci o bardziej optymistycznym stylu wyjaśniania w porównaniu ze studentami o bardziej pesymistycznym stylu wyjaśniania: 1) mają wyższy poziom aspiracji; 2) przed sprawdzianami mają lepszy nastrój; 3) oczekują, że stawiane im zadania będą łatwiejsze; 4) oczekują, że uzyskają na sprawdzianie wyższe oceny; 5) uzyskują wyższe oceny. W badaniu wykorzystano Attributional Style Questionnaire Seligmana, autorski kwestionariusz do badania nastroju i oczekiwań studentów oraz analizę dokumentacji szkolnej (dotyczącej ocen uzyskanych w semestrze). Próba badawcza liczyła 142 studentów (35 mężczyzn oraz 107 kobiet) pierwszego roku Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej. Wiek respondentów mieścił się w przedziale od 18 do 27 lat. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że większość respondentów (około 63%) miała przed sprawdzianem zły nastrój, składający się wyłącznie z negatywnych emocji o różnym natężeniu. Okazało się również, że po napisaniu prac rozkłady ocen trudności różniły się od antycypowanych. Zgodnie z uzyskanym materiałem wykazano, że zmalała liczba określeń „średnio trudny” oraz „trudny” (łącznie o około 25%), jednocześnie wzrósł odsetek osób oceniających sprawdzian jako „średnio łatwy” oraz „łatwy” bądź „bardzo trudny”. Największy wzrost odnotowano w częstości ocen: „trudno powiedzieć”. Na podstawie zgromadzonych danych stwierdzono również, że ankietowani o najbardziej pesymistycznym stylu wyjaśniania niepowodzeń uzyskali na sprawdzianie gorsze oceny niż pozostali studenci. Badani wyjaśniający niepowodzenia optymistycznie osiągali nieco wyższą średnią semestralną od osób wyjaśniających porażki pesymistycznie.