Celem badania była analiza porównawcza jakości związku małżeńskiego w ocenie rodziców opiekujących się dziećmi z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, umiarkowanym lub znacznym oraz dziećmi zdrowymi. Badaniem objęto 118 osób (w tym 15 małżeństw z dziećmi z umiarkowanym lub znacznym stopniem upośledzenia umysłowego, 13 małżeństw oraz dwie matki dzieci z lekkim stopniem upośledzenia umysłowego, a także 30 małżeństw wychowujących dzieci w normie intelektualnej). Do zebrania materiału posłużono się Skalą Powodzenia Małżeństwa, Skalą Więzi Małżeńskiej, Kwestionariuszem Wsparcia Społecznego oraz Kwestionariuszem Problemów Małżeńskich. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że rodzice dzieci z umiarkowanym lub znacznym stopniem upośledzenia umysłowego oceniali intensywność więzi z partnerem niżej niż pozostali respondenci. Wykazano również, że stopień upośledzenia rozwoju dziecka korelował ze stopniem współrozumienia badanych małżonków (osoby wychowujące dzieci umiarkowanie lub znacznie upośledzone osiągnęły w tym zakresie niższe wyniki od osób wychowujących dzieci z lekkim upośledzeniem i od rodziców dzieci zdrowych). Ponadto w grupie badanych opiekujących się dziećmi z upośledzeniem lekkiego stopnia odnotowano spadek, wraz z długością stażu małżeńskiego, oceny powodzenia związku, intensywności więzi z partnerem, współodczuwania, współrozumienia oraz współdziałania. Dodatkowo zaobserwowano pozytywną korelację między wielkością wsparcia społecznego a satysfakcją z małżeństwa wśród rodziców dzieci upośledzonych w umiarkowanym lub znacznym stopniu.