Sformułowano następujące pytania badawcze: Jakie cechy charakterologiczne mają szczególne znaczenie w nauce (studiowaniu) języka obcego? Które z nich (i dlaczego?) warunkują sukces glottodydaktyczny, a które mogą przyczynić się do niepowodzenia? Jaka jest zależność między profilem charakterologicznym studenta a wynikami osiąganymi w toku kształcenia językowego? W badaniu ankietowym wzięło udział 160 studentów Uniwersytetu Szczecińskiego, w tym 86 z filologii słowiańskiej, 46 z filologii angielskiej i 28 z filologii romańskiej. Ponad połowa respondentów deklarowała posiadanie umiejętności komunikowania się z ludźmi i łatwości w nawiązywaniu znajomości. 48,7% dążyło do posiadania wielu przyjaciół, a 41,9% chciało spotykać się z ludźmi i uczestniczyć w różnorodnych działaniach. 40,6% respondentów uważało, że łatwo komunikują się z pojedynczymi osobami i z grupą osób. 12,5% ankietowanych skupiało się w życiu na ruchu i działaniach zewnętrznych, a 14,4% było skupionych na sprawnym i szybkim działaniu. Połowa studentów twierdziła, że umieją cieszyć się swoją samotnością. Nieco ponad 40% respondentów porządkowało myśli przed podzieleniem się nimi z rozmówcą. Blisko 40% ankietowanych chroniło prywatną przestrzeń. 9,4% studentów namyślało się przed udzieleniem odpowiedzi i reakcją na zewnętrzne wydarzenia. 56% badanych zakwalifikowano do typu ekstrawertywno-introwertywnego, 28% do typu introwertywno-ekstrawertywnego, 9% do typu ekstrawertywnego i 7% do typu introwertywnego. Osoby ze średnią toku studiów 4,65 posiadały umiejętność komunikowania się z ludźmi, łatwość w nawiązywaniu znajomości, szybko reagowały na bodźce płynące z otoczenia. Grupie ze średnią toku studiów 3,49 towarzyszyły – oprócz esktrawertywnych – cechy introwertywne: umiejętność cieszenia się prywatną samotnością albo skupianie się na własnych przemyśleniach.