Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na pytanie, jakiego rodzaju strategii grzecznościowych używają cudzoziemcy uczący się języka polskiego podczas wyrażania aktu prośby. Materiał badawczy stanowiły wyniki testu diagnostycznego, zrealizowanego wśród cudzoziemców różnego pochodzenia w wybranych polskich oraz zagranicznych ośrodkach dydaktycznych. Łącznie w badaniu wzięło udział 300 osób uczących się języka polskiego jako obcego. Respondentów podzielono ze względu na poziom zaawansowania językowego na trzy grupy: początkującą, średnio zaawansowaną oraz zaawansowaną (każda liczyła po 100 osób). Zadaniem badanych było ułożenie dialogów odpowiednich do przedstawionej sytuacji (oficjalnej lub nieoficjalnej). Na podstawie zgromadzonych odpowiedzi stwierdzono, że wszystkie grupy w kontakcie oficjalnym najchętniej wybierały dwie strategie: pierwsza polegała na uzupełnieniu prośby aktem usprawiedliwienia, drugą z kolei stanowił samodzielny akt prośby. W przypadku sytuacji nieoficjalnej wykazano wyraźną przewagę strategii składającej się z aktu prośby oraz aktu usprawiedliwienia. W dalszej kolejności respondenci wybierali strategię, w której akt prośby uzupełniano aktem przeproszenia (zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami najchętniej decydowali się na nią cudzoziemcy z grupy początkującej). Ostatnią natomiast okazała się strategia składająca się z aktu prośby oraz aktu powitania (najczęściej wybierana przez osoby z grupy średnio zaawansowanej).