W badaniu nad postawami wobec osób starszych wzięło udział 180 respondentów, w tym 114 kobiet i 66 mężczyzn. 60 osób należało do grupy wczesnej dorosłości, 60 do średniej dorosłości, a 60 do późnej dorosłości. W badaniu uczestniczyli byli studenci Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, członkowie ich rodzin oraz słuchacze Uniwersytetu Trzeciego Wieku i członkowie Klubu Seniora w Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Bydgoszczy. Do zebrania materiału wykorzystano Kwestionariusz Postawy wobec Ludzi Starszych P-LS Kogana w polskiej adaptacji Rembowskiego. Respondenci – jak się okazało – przejawiali neutralną postawę wobec osób starszych, przy czym starsi badani postrzegali siebie mniej pozytywnie niż młodsi, poza tym bardziej pozytywnie ludzi starszych postrzegały kobiety. Stwierdzono wpływ wieku na postawy wobec ludzi starszych. Starsi badani najmniej pozytywnie postrzegali ludzi starych w obszarze problemów zamieszkiwania, zależności starych ludzi od innych, konfliktu między młodymi i starymi, podobieństwa i różnic między młodymi a starymi. Respondenci z grupy wczesnej i późnej dorosłości bardziej negatywnie oceniali problem konfliktu między młodymi a starymi niż osoby w okresie średniej dorosłości. Kobiety charakteryzowały się bardziej pozytywnymi postawami niż mężczyźni wobec takich kwestii jak zależność starych ludzi od innych, gotowość do pracy, konflikt między młodymi a starymi, podobieństwo i różnice między starymi i młodymi oraz powierzchowność i cechy osobowości ludzi starych. Okazało się, że strukturę postaw wobec starych ludzi tworzą trzy czynniki: obraz starszego człowieka, obecność starszych osób i starszy człowiek w społeczeństwie.