Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na pytanie, czy kontrola stanu odżywienia może odgrywać rolę w procesie uzyskiwania autonomii przez dzieci niechorujące na zaburzenia jedzenia. Próbę badawczą stanowiło 480 dzieci w wieku przedpokwitaniowym (8-9 lat), w tym 252 dziewczynki oraz 228 chłopców. Doboru dokonano według metody klasterowej na podstawie list uczniów wybranych szkół podstawowych w województwie małopolskim. Do zebrania materiału posłużono się ankietą (rozprowadzoną wśród rodziców badanych dzieci). Ponadto dokonano pomiarów masy ciała i wzrostu oraz określono BMI uczniów; wyróżniono pięć grup: 1) BMI poniżej 10 percentyla, 2) BMI między 10 a 25 percentylem, 3) BMI pomiędzy 25 a 75 percentylem, 4) BMI pomiędzy 75 a 90 percentylem, 5) BMI powyżej 90 percentyla. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że w przypadku 31% prawidłowo odżywionych dzieci występują rozbieżności między nimi a ich rodzicami w postrzeganiu optymalnej sylwetki ciała (zgodnie z uzyskanymi deklaracjami trzy czwarte uczniów chciało być szczuplejszym, niż życzyli sobie rodzice, a jedna czwarta pragnęła być lepiej odżywiona). Wykazano również, że preferencje badanych z nadwagą były niemal identyczne z preferencjami rodziców (90%). Dodatkowo ustalono, że w przeciwieństwie do dzieci otyłych uczniowie o prawidłowej masie ciała oraz niedożywieni nie spotykali się z ostracyzmem rówieśników (ich sylwetka była akceptowana przez inne dzieci, chociaż w znacznej części nie była zgodna z oczekiwaniami rodziców).