Badanie przeprowadzono w celu analizy orientacji studentów kierunków nauczycielskich wobec współpracy z rodzicami uczniów oraz szerzej rozumianym społecznym środowiskiem życia ucznia, w perspektywie porównawczej. Do zebrania materiału badawczego posłużono się m.in. obserwacją (z arkuszem spostrzeżeń), wywiadem otwartym, nieskategoryzowanym, ankietą oraz analizą dokumentów (w tym: plany i programy studiów oraz ogólne warunki funkcjonowania uczelni). Badaniem objęto 41 osób oraz 40 studentów ostatnich lat studiów pedagogicznych – po 20 w każdym z krajów uczestniczących w badaniu, tzn. USA i Polski (badanie miało charakter jakościowy). Na podstawie zgromadzonego materiału stwierdzono m.in., że role rodziców takie jak: „paraprofesjonalna pomoc” oraz „przedszkolni nauczyciele” zdecydowanie rzadziej występowały w USA niż w Polsce. „Rodzice jako partnerzy” z kolei byli mocniej reprezentowani w warunkach amerykańskich. Wykazano również, że częściej postrzegano „rodziców jako rządzących” oraz „jako zagrożenie” w Polsce. Jednak największe różnice odnotowano w zakresie ról: „rodzice jako kłopot” (85% wskazań polskich respondentów) i „rodzice jako najlepsi wychowawcy” (95% wskazań amerykańskich respondentów).