Celem badania było wyodrębnienie ewentualnych źródeł zachowań ryzykownych wśród młodzieży szkolnej. Badaniem objęto 699 uczniów klas pierwszych i ostatnich szkół ponadgimnazjalnych powiatu nowotarskiego i tatrzańskiego. Zastosowano kwestionariusz z pytaniami zamkniętymi. W próbie znalazło się 55,1% dziewcząt i 44,9% chłopców. 64% ankietowanych mieszkało na wsi, a 56% pobierało naukę w szkołach wiejskich i małomiasteczkowych. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że ponad połowa uczniów postrzegała szkołę w kategoriach inwestycji w przyszłość. Większość badanych pragnęła oprzeć swoje relacje z kolegami na współpracy, przyjaźni i wzajemnej akceptacji. Od nauczycieli oczekiwano natomiast wzajemnego zaufania, wsparcia i rozmowy na tematy dotyczące życia młodzieży. Odpowiedzi respondentów wskazywały również, że rodzina odgrywała w ich życiu ważną rolę. Przedstawiano ją najczęściej w kategoriach ogniska domowego, miejsca, w którym można nauczyć się żyć i które oferuje schronienie. 69,9% badanych określiło swoje relacje z rodzicami jako przyjazne. O własnych problemach rozmawiano jednak najczęściej z przyjaciółmi (42,6%), następnie z nikim (30,7%) i dopiero na trzecim miejscu z rodzicami. Wśród zachowań najmniej akceptowanych przez młodzież znalazły się następujące: zażywanie narkotyków, lekceważenie osób z biedniejszych rodzin oraz kradzież. Natomiast picie alkoholu i upijanie się budziło najmniej sprzeciwu wśród badanych. Do najbardziej cenionych wartości należała z kolei przyjaźń, następnie miłość, rodzina, poszanowanie innego człowieka, uczciwość. Najmniejszą wagę przywiązywano do bycia liderem, nisko w hierarchii ulokowały się także dysponowanie dobrami materialnymi, pieniądze, dbanie o własne interesy, życie duchowe i kariera zawodowa. W środku skali znalazły się pomoc drugiej osobie, obrona słabszego, tolerancja i kultura osobista. Do największych problemów młodzieży w środowisku zaliczano najczęściej brak perspektyw na przyszłość, przemoc oraz zobojętnienie wobec innych osób.