Sformułowano następujące pytania badawcze: Czy między 15. a 20. rokiem życia można zaobserwować zmianę w zakresie autonomii emocjonalnej? Czy między 15. a 20. rokiem życia można zaobserwować zmianę w zakresie doświadczania bliskości? Z czym utożsamiana jest przez młodzież bliskość? Czy występuje związek między autonomią emocjonalną a doświadczaniem bliskości? W badaniu wzięło udział 73 uczniów, w tym 49 dziewcząt i 24 chłopców w wieku od 15 do 20 lat. Respondenci uczęszczali do krakowskich gimnazjów i szkół średnich. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano Skalę Autonomii Emocjonalnej oraz Skalę Zawierania Drugiego w Sobie. Na podstawie wyników badania potwierdzono sukcesywny wzrost autonomii emocjonalnej w badanym przedziale wiekowym, tj. od 15. do 20. roku życia. Wynik ten uzupełnia zatem dotychczasowe badania nad wzrostem autonomii emocjonalnej wraz z wiekiem, w których udowadniano, że największy wzrost dokonuje się w okresie wczesnej adolescencji. We wszystkich badanych grupach wiekowych obserwowano zdobywanie przez badanych uczniów coraz większej niezależności, któremu towarzyszyły jednak trudności w przyznawaniu rodzicom niezależności przez młodzież. 17. rok życia okazał się krytycznym momentem dla doświadczania bliskości przez adolescentów. Potwierdzono w badanej próbie wzrost charakterystyki autonomii emocjonalnej, tj. idealizacji niezależności, nienaśladowania i prywatności, wiązanej przez badaczy z pozytywnie ocenianą separacją. Wraz z wiekiem nie zmieniają się znacząco takie charakterystyki jak: doświadczane ignorowanie, brak zaufania oraz doświadczana alienacja.