Cele badania sformułowano następująco: 1) określenie, w jakim stopniu struktura rodziny wpływa na przerwanie terapii; 2) zbadanie związków między nastawieniem terapeuty do rodziny i terapii a przerwaniem terapii przez rodzinę; 3) zbadanie związków między tym, jak rodzina ocenia terapeutę i terapię, a przerwaniem terapii przez rodzinę. W badaniu wzięły udział rodziny, które uczestniczyły w terapii w ZTR w latach 1994-1999 (wśród najczęstszych powodów znalazły się m.in.: kryzys małżeństwa, kryzys z dzieckiem w okresie pokwitania czy choroba psychiczna lub somatyczna w rodzinie). Łącznie w powyższych latach terapię podjęło 77 rodzin – 33 ją ukończyły, a 44 przerwały. Finalnie próbę badawczą stanowiło 38 rodzin (w tym 20, które przerwały terapię, oraz 18, które ją ukończyły). Łącznie zbadano 82 osoby (45 kobiet i 37 mężczyzn) w wieku od 13 do 72 lat. Badaniem objęto także zespół pięciu terapeutów (trzy kobiety i dwóch mężczyzn) w wieku od 43 do 60 lat. Do zebrania materiału posłużono się trzema kwestionariuszami: o charakterze ewaluacyjnym (pytania dotyczyły m.in. oceny zmian w zakresie problemu, z którym respondenci zwrócili się do ZTR), Kwestionariuszem Manfreda Cierpki w polskiej modyfikacji oraz Kwestionariuszem Michaela Starka w polskiej adaptacji. Zestaw skierowany do terapeutów obejmował natomiast polską adaptację Kwestionariusza Michaela Starka w wersji dla terapeutów oraz kwestionariusz, dzięki któremu terapeuci szacowali dla poszczególnych rodzin m.in. przyczyny przerwania terapii czy skalę zmiany w zakresie rozwiązywanego problemu. W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że najczęściej do przerwania terapii dochodziło nie później niż po czterech spotkaniach, a osobą inicjującą niezgłoszenie się na kolejny termin spotkania okazał w przeważającej liczbie przypadków ojciec. Na podstawie uzyskanych odpowiedzi stwierdzono również, że jakiekolwiek pozytywne zmiany zauważyło 93% respondentów, którzy ukończyli terapię, oraz ponad połowa badanych, którzy zdecydowali się przerwać terapię (jednocześnie 12% osób z tej grupy odnotowało pogorszenie sytuacji, a 35% zadeklarowało brak zmian; odpowiednio w drugiej grupie: 0% i 7%).