Celem badania było zweryfikowanie hipotezy o związku między potrzebą i poczuciem sensu życia człowieka a stosunkiem do upływu czasu. W badaniu zastosowano Kwestionariusz do badania poziomu potrzeby sensu życia SONG (The Seeking Neotic Goals), Kwestionariusz do badania poczucia sensu życia PIL (Purpose in Life Test) oraz Skalę stosunku do upływu czasu. Wśród badanych znalazło się 161 mężczyzn, studentów studiów dziennych na Pomorskiej Akademii Pedagogicznej i w Wyższej Szkole Zarządzania w Słupsku. Wyniki badania potwierdziły zakładaną hipotezę; okazało się bowiem, że potrzeba sensu życia pozytywnie korelowała z negatywnym stosunkiem do upływu czasu. Osoby z wysokim poziomem potrzeby sensu własnego życia charakteryzowały się silnym pragnieniem odkrycia tego, co w życiu jest ważne i istotne. Poczucie sensu życia pozytywnie korelowało też z pozytywnym stosunkiem do upływu czasu. Studenci, którzy potrafili odkryć to, co w życiu istotne, oraz angażowali się w realizowanie własnych wartości, nie ulegali negatywnym emocjom związanym z uświadomieniem sobie własnej przemijalności. Ogólnym wnioskiem z badania było zatem stwierdzenie, że odnalezienie wartościowych celów życiowych, wytrwałość w ich realizacji oraz zaangażowanie w satysfakcjonujące zajęcia, hobby i pasje sprzyjały pogodzeniu się z upływem czasu i akceptacją przemijalności.