Celem badania była diagnoza postaw młodych osób wobec zbliżającego się wieku dorosłości. Próbę badawczą stanowiło 540 osób (270 dziewcząt i 270 chłopców). Badanie transwersalne przeprowadzono wśród trzech grup wiekowych: preadolescentów (12-13 lat); wczesnych adolescentów (15-16 lat); późnych adolescentów (18-19 lat). Respondenci pochodzili z trzech środowisk: wielkomiejskiego (Kraków), małomiasteczkowego (Bochnia) oraz wiejskiego (podbocheńskie wsie). Do zebrania materiału badawczego wykorzystano kwestionariusz ankiety. Badanych poproszono o ustosunkowanie się w skali Likerta do konieczności bycia dorosłym. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że 70% młodzieży deklarowało brak obaw przed zbliżającą się dorosłością. Wykazano również, że postawę obojętną wobec konieczności zostania dorosłym wyrażało maksymalnie 20,56% badanych w weku od 15 do 16 lat, a minimalnie – 9,44% osób z najstarszej grupy. Jednocześnie okazało się, że wiek był czynnikiem słabo różnicującym ankietowanych. Odnotowano natomiast, że respondentów istotnie różnicowała płeć. Zgodnie ze zgromadzonym materiałem stany obaw oraz lęków przed dorosłością występowały częściej w grupie dziewcząt. Pod względem środowiska pochodzenia najwyższy poziom lęku odnotowano wśród osób wywodzących się z wielkich miast, z kolei najniższy – wśród mieszkańców wsi.