Celem badania było określenie relacji z rówieśnikami w klasie szkolnej wśród dzieci z poczuciem sieroctwa duchowego (grupa podstawowa) oraz porównanie ich z grupą kontrolną. Badaniem objęto 825 uczniów klas siódmych i ósmych z siedmiu losowo wybranych szkół podstawowych w Zielonej Górze. Na etapie selekcyjno-diagnostycznym, przeprowadzonym za pomocą kwestionariusza własnej konstrukcji, wyłoniono grupę podstawową (67 osób) oraz kontrolną (47). Na etapie badania właściwego wykorzystano trzy techniki socjometryczne: Plebiscyt Życzliwości i Niechęci, Test Wyboru J.L. Moreno oraz Socjometryczną Skalę Akceptacji. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że uczniowie z poczuciem sieroctwa duchowego byli przez rówieśników rzadziej darzeni sympatią, częściej zaś niechęcią niż uczniowie z grupy kontrolnej. Relacje interpersonalne w klasie mierzone Testem Wyboru ujawniły, że w grupie podstawowej więcej było wyborów negatywnych niż pozytywnych, na odwrót zaś w grupie kontrolnej. Uczniowie z poczuciem sieroctwa duchowego w większości zajmowali niskie pozycje w grupie rówieśniczej, to znaczy pozycję izolacji i odrzucenia. Odpowiedzi udzielane przez uczniów ujawniły ponadto, że badani z grupy podstawowej rzadziej lubili swoich kolegów z klasy oraz rzadziej sami czuli się lubiani przez nich.