Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: 1) Jaka zachodzi zależność między poziomem operacyjności myślenia konkretnego a rozumieniem reklam przez dzieci? 2) Jakie zachodzą różnice ze względu na wiek w reakcjach emocjonalnych na reklamę? Próbę badawczą stanowiły trzy grupy wiekowe dzieci w wieku 5, 7 i 12 lat (każda licząca po 20 osób, a w niej po 10 dziewczynek oraz 10 chłopców). Łącznie próba badawcza liczyła 60 dzieci (respondenci pochodzili z Milanówka koło Warszawy i tam uczęszczały do Integracyjnej Szkoły Podstawowej oraz jednego z tamtejszych przedszkoli państwowych). Do zebrania materiału posłużono się testem Diagnoza Możliwości Intelektualnych (DMI-2) autorstwa A. Matczak, metodą The Self-Assessment Manikin (SAM) oraz specjalnie skonstruowanym Kwestionariuszem do badania percepcji reklam. Ponadto w badaniu wykorzystano sześć spotów telewizyjnych marek: Cheerios, Kinder Suprise, Chupa-Chups, Coldrex Broncho, Rexona i Opel. W wyniku przeprowadzonego badania potwierdzono hipotezę, że im wyższy poziom operacyjności myślenia konkretnego, tym lepsze rozumienie reklam telewizyjnych przez dzieci. Zgodnie ze zgromadzonymi odpowiedziami potwierdzono również założenie, że im starsze dziecko, tym bardziej powściągliwie będzie wyrażało swoje emocje.