Celem badania było odpowiedzenie na następujące pytania: Jakie są najczęstsze motywy pracy z dziećmi upośledzonymi umysłowo? Jakie jest rozumienie wśród nauczycieli pojęcia służby społecznej oraz jak realizuje się wynikające z niego treści? Jakie stanowisko zajmują pedagodzy specjalni w sprawie samokształcenia? Jakimi cechami powinien charakteryzować się dobry pedagog specjalny? Badaniem metodą sondażu diagnostycznego i techniką ankiety objęto nauczycieli i wychowawców pracujących z dziećmi upośledzonymi umysłowo. Przeanalizowano 106 ankiet. Wyniki wykazały, że nauczyciele, podejmując pracę z dziećmi upośledzonymi, kierują się przede wszystkim zainteresowaniem dziećmi niepełnosprawnymi (37% badanych) i względami humanitarnymi (33%). Większość badanych traktowała służbę społeczną jako posłannictwo, wychodzące poza ramy zajęć wychowawczych (86 osób). Powszechna była akceptacja samokształcenia – aż 91% badanych akcentowało jego znaczenie w poszerzaniu własnej wiedzy, a także w tworzeniu cech osobowości warunkujących efektywną pracę z dzieckiem niepełnosprawnym. Wyniki badań potwierdziły poglądy M. Grzegorzewskiej dotyczące olbrzymiego wpływu osobowości nauczyciela na realizację celów i zadań rewalidacji.