Celem badania było określenie związku między ruchliwością zachowania się ucznia a jego wynikami w nauce. Do pomiaru ruchliwości zachowania wykorzystano Kwestionariusz Temperamentu Strelaua; podzielono badanych na trzy kategorie ze względu na poziom ruchliwości. Wyniki uczenia się sprawdzono za pomocą eksperymentu uwzględniającego trzy zadania poznawcze oraz ocen szkolnych ze wszystkich przedmiotów za pierwsze półrocze nauki. Pierwsze zadanie poznawcze polegało na pisaniu wyrazów za pomocą umownych znaków i objęto nim 171 uczniów. Drugie zadanie dotyczyło rozwiązywania zadań logicznych i objęto nim 204 uczniów. Trzecie zadanie polegało na zapamiętywaniu treści tekstu i objęto nim 409 uczniów. Uzyskane wyniki pozwoliły stwierdzić występowanie istotnej statystycznie zależności między ruchliwością uczniów a wynikami uzyskanymi przez nich w przypadku wszystkich trzech zadań poznawczych. Uczniowie z wysokim poziomem ruchliwości uzyskiwali znacząco wyższe wyniki w trzech zadaniach niż uczniowie o średnim i niskim poziomie ruchliwości. Stwierdzono również, że im ruchliwość zachowania uczniów była wyższa, tym istotnie wyższe były oceny otrzymywane z przedmiotów szkolnych. W porównaniu z osobami powolnymi osoby o wysokiej ruchliwości popełniały znacząco większą liczbę błędów podczas pisania wyrazów za pomocą umownych znaków i podczas odtwarzania treści tekstu.