Przedmiot badania stanowiła żałoba dzieci po samobójczej śmierci dwóch uczniów (jednego z klasy piątej i drugiego z klasy siódmej) w jednej ze szkół podstawowych w województwie podlaskim. Analizie poddano również emocje dominujące w przeżyciach młodzieży po śmierci ich rówieśników. Materiał zgromadzono w ramach warsztatu psychologicznego (jego celem było zapewnienie wsparcia emocjonalnego, a także redukcja lęku i niepokoju uczniów). Zadaniem dzieci było wykonanie rysunku obrazującego ich przeżycia oraz napisanie listu w imieniu zmarłych kolegów. Nauczycieli poproszono o wypełnienie specjalnie skonstruowanego kwestionariusza, w którym pytano m.in. o emocje zauważane w przeżyciach młodzieży po śmierci ich rówieśników oraz wskazanie motywów odebrania sobie życia przez zmarłych uczniów. W opinii kompetentnych sędziów rysunki przedstawiały w największym nasileniu lęk (60%), smutek (52%) i niepokój (47%), w mniejszym natomiast – złość (28%), zagubienie (26%) i żal (22%). Na podstawie odpowiedzi udzielonych przez nauczycieli w kwestionariuszu stwierdzono, że dostrzegali oni w przeżyciach młodzieży przede wszystkim lęk i niepokój, rzadziej – smutek oraz gniew. Analiza zgromadzonego materiału pozwoliła ustalić również, że uczniowie wśród motywów odebrania sobie życia przez ich kolegów wymieniali najczęściej: osamotnienie w rodzinie, poczucie obciążenia życiem, przemoc fizyczną i psychiczną ze strony rodziców oraz niepowodzenia w nauce. Nauczyciele z kolei najczęściej dostrzegali takie przyczyny jak: osamotnienie w rodzinie, przemoc fizyczną i psychiczną w rodzinie, strach przed ojcem, nieobecność matki, osamotnienie wśród rówieśników oraz słabość i niezrównoważenie psychiczne uczniów popełniających samobójstwo.