Badanie dotyczyło kariery szkolnej i zawodowej uczniów dyslektycznych, pochodzących ze środowiska wielkomiejskiego. Badaniem objęto 25 dzieci dyslektycznych ze szkół podstawowych nr 4, 18 i 22 w Krakowie, poddawanych w młodszym wieku szkolnym systematycznym ćwiczeniom reedukacyjnym; grupę przebadano pierwszy raz w klasie piątej, drugi raz jako absolwentów szkoły podstawowej; grupę kontrolną stanowiło 25 dzieci z tych samych klas, nieprzejawiających trudności dyslektycznych; zastosowano analizę dokumentów szkolnych. Ustalenia: 88% uczniów dyslektycznych ukończyło klasę ósmą w szkole masowej, 12% po promocji do klasy siódmej podjęło naukę w szkołach zawodowych, w grupie kontrolnej wszyscy ukończyli szkołę masową; na koniec klasy ósmej uzyskali średnią ocen 3,76, grupa kontrolna – 4,26; ze wszystkich przedmiotów uzyskali niższe średnie ocen, największe trudności mieli z językiem polskim; u 32% uczniów dyslektycznych wystąpiły opóźnienia w nauce, w grupie kontrolnej – 16%; 37% powtarzało klasę czwartą, 25% klasę piątą; 68% kontynuowało naukę w zasadniczej szkole zawodowej, w grupie kontrolnej 24%, naukę w liceum ogólnokształcącym – 8%, w grupie kontrolnej – 48%. W publikacji przedstawiono analizę porównawczą z wynikami badań innej autorki, dotyczącą uczniów ze środowiska małego miasta i wsi. Stwierdzono, że sytuacja ucznia dyslektycznego jest niekorzystna niezależnie od środowiska, kariera szkolna miała wpływ na wybór szkoły ponadpodstawowej; pewne prawidłowości ujawniały się w obu środowiskach w zbliżonym nasileniu; kariera szkolna uczniów dyslektycznych wielkomiejskich przebiegała pomyślniej; środowisko wielkomiejskie stwarzało im lepsze warunki do przezwyciężania trudności.