Do zebrania materiału badawczego wykorzystano Kwestionariusz Jawnych Zachowań Agresywnych w wersji dla nauczycieli (we własnej konstrukcji) oraz kwestionariusz rozmowy Co wiem na temat agresji? (we własnym opracowaniu). W badaniu wzięło udział 203 uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim. Wiek respondentów mieścił się w przedziale od 15 do 19 lat. W badanej próbie znalazło się 98 dziewcząt i 105 chłopców. Uczniowie uczęszczali do zasadniczych szkół zawodowych specjalnych. 96 uczniów zakwalifikowano do grupy osób o wysokim poziomie zachowań agresywnych, w tym 47 dziewcząt i 49 chłopców. 107 uczniów charakteryzowało się niskim poziomem zachowań agresywnych, w tym 51 dziewcząt i 56 chłopców. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że pojęcia „osoba agresywna” nie znało 37,38% osób z grupy nieagresywnej i 19,79% z grupy agresywnej. Pojęcie to znało natomiast łącznie 70,94% respondentów z obu grup, w tym 62,62% NA i 80,21% A. Okazało się ponadto, że ponad 70% uczniów potrafiło wskazać przyczyny zachowań agresywnych, w tym 72,90% uczniów nieagresywnych i 78,13% agresywnych. Na nadużywanie alkoholu i narkotyków jako przyczynę agresywnego zachowania wskazała co dziesiąta upośledzona osoba. Czynnika tego nie wymieniła jednak żadna z osób nieagresywnych. Osoby nieagresywne częściej od swoich agresywnych rówieśników wskazywały na agresję i przemoc w rodzinie jako przyczyny agresji. Co czwarta agresywna osoba uważała, że na agresję wpływają czynniki indywidualne. Dziewczęta agresywne istotnie częściej niż ich nieagresywne rówieśnice uważały, że możliwe są kontakt albo zaprzyjaźnienie się z osobą agresywną oraz próba zmiany jej zachowania.