Przedmiot badania stanowiły międzypłciowe różnice w doznawaniu uczucia nieśmiałości. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano Standfordzki Kwestionariusz Nieśmiałości autorstwa Zimbardo. Badaniem objęto 240 osób w wieku od 20 do 25 lat (120 kobiet oraz 120 mężczyzn). Respondenci byli studentami Uniwersytetu Śląskiego. W wyniku przeprowadzonego badania nie stwierdzono międzypłciowych różnic w deklarowanej częstości przeżywania nieśmiałości. Wykazano, że ankietowane kobiety (57%) i mężczyźni (54,4%) odczuwali nieśmiałość tylko czasem w określonych sytuacjach, częste doznawanie uczucia nieśmiałości deklarowało 7,9% kobiet i 6% mężczyzn, a rzadkie – 35,1% kobiet i 39,6% mężczyzn. Wykazano natomiast, że czynnikiem istotnie różnicującym respondentów była płeć psychologiczna. Zgodnie z uzyskanym materiałem osoby niezróżnicowane (14%) i kobiece (7,7%) najliczniej przyznawały się do doświadczania nieśmiałości, z kolei osoby androgyniczne (51,5%) i męskie (48%) najliczniej deklarowały, że uczucie nieśmiałości towarzyszy im rzadko. Okazało się również, że najczęściej wymienianą przyczyną nieśmiałości była obawa przed negatywną oceną społeczną. Dodatkowo ujawniono, że spośród innych przyczyn kobiety częściej niż mężczyźni wskazywały brak wiary w siebie (K – 36%, M – 12,9%) oraz lęk przed odrzuceniem (K – 36%, M – 12,9%), mężczyźni natomiast – poczucie braku konkretnych umiejętności społecznych (M – 23,3%, K – 12,3%). Analiza danych pozwoliła także stwierdzić międzypłciowe różnice dotyczące osób, w kontakcie z którymi respondenci doświadczali nieśmiałości – kobiety (93%) istotnie częściej czuły się onieśmielone w towarzystwie osób mających władzę lub autorytet, z kolei mężczyźni (28,4%) częściej czuli nieśmiałość wobec członków rodziny. Dodatkowo odnotowano różnice w zewnętrznych reakcjach fizycznych badanych – okazało się, że u kobiet częściej występowały rumieniec oraz drżenie ciała.