Celem badania było udzielenie odpowiedzi na pytanie o oczekiwania rodziców i nauczycieli w zakresie podnoszenia jakości placówki przedszkolnej, o poczucie wpływu rodziców i nauczycieli na sprawy przedszkola, o ocenę badanych dotyczącą sposobu przekazywania informacji o dzieciach, możliwości kontaktowania się między rodzicami i nauczycielami, formy współpracy między rodzicami i nauczycielami, sposoby organizowania kontaktów rodziców z nauczycielami oraz o jakość kontaktów interpersonalnych między tymi grupami. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem techniki ankiety i analizy dokumentów. Badaniem objęto rodziców 50 dzieci uczęszczających do przedszkola (w tym 80 matek i 10 ojców) oraz 50 nauczycieli z tych placówek. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że oczekiwania nauczycieli wobec rodziców dotyczyły wyłącznie udzielania pomocy poprzez obecność fizyczną (np. w przypadku remontów) lub w wymiarze finansowym. Nie oczekiwano natomiast pomocy w procesie dydaktyczno-wychowawczym. Nauczyciele i matki dzieci mieli małe poczucie wpływu na kluczowe sprawy przedszkola, w tym na rekrutację i decyzje o wydatkach, które zależały od dyrektora przedszkola i komitetu rodzicielskiego. Wybór zajęć dodatkowych był wyborem z listy zaproponowanej rodzicom, nie zaś ankietą sondującą zdanie rodziców. Rodzice preferowali bezpośrednie kontakty z nauczycielem. Najczęściej miały one miejsce na terenie przedszkola i ograniczały się do relacji między nauczycielami i rodzicem. Wypowiedzi nauczycieli ujawniły zachodzące w tym zakresie zmiany – dziecko stawało się coraz częściej pełnoprawnym uczestnikiem spotkań rodziców z nauczycielem.