Badaniem objęto 510 nauczycieli z województwa małopolskiego. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano kwestionariusz ankiety i skalę postaw Likerta. Respondentów pytano o wykorzystanie teoretycznej wiedzy pedagogicznej w praktyce edukacyjnej. 221 respondentów definiowało samokształcenie nauczycieli jako samouctwo praktyczne. 165 jednak uważało, że samokształcenie nauczyciela to dokształcanie instytucjonalne. W opinii 74 badanych ich samokształcenie daje optymalizację pracy zawodowej w toku własnego doświadczenia. 10,4% traktowało samokształcenie jako rozwój osobowy. 43,1% nauczycieli z pierwszej grupy – definiujących samokształcenie jako samouctwo praktyczne – podawało następujące sposoby dokształcania: samodzielne uzupełnianie wiedzy z danej specjalizacji, czytanie publikacji naukowych, metodycznych i popularnonaukowych. 38,2% respondentów z tej grupy ujmowało samokształcenie w kontekście rozwoju intelektualnego dzięki poszerzaniu wiadomości z różnych dziedzin, ale nie tylko w obrębie specjalizacji zawodowej. 19,3% traktowało samokształcenie jako zdyscyplinowanie i autonomiczne przekonanie o potrzebie poszerzania wiadomości. Definicje z tej kategorii podawali przede wszystkim nauczyciele przedmiotów humanistycznych, a także nauczyciele klas I-III szkoły podstawowej, w znacznie mniejszym stopniu nauczyciele przedmiotów biologicznych i chemicznych oraz nauczyciele specjalizacji zawodowych. Działalność samokształceniową podejmowało łącznie 362 nauczycieli. 132 uczestniczyło w kursach organizowanych przez WOM i CDN, 78 brało udział w warsztatach metodycznych, 71 zdecydowało się na podjęcie studiów podyplomowych, 49 – szkoleń fachowych. 41 respondentów zapisało się na kursy z zakresu terapii, logopedii, obsługi komputera (TIK) i językowe. 19 nauczycieli deklarowało samodzielne zapoznawanie się z publikacjami naukowymi.