Celem badania była odpowiedź na pytanie: Jaka jest różnica w stylu wyjaśniania sytuacji powodzenia i sytuacji niepowodzenia między młodzieżą upośledzoną umysłowo w stopniu lekkim a młodzieżą w normie intelektualnej? Analizie poddano trzy wymiary stylu wyjaśniania (stałość, zasięg, personalizacja) oraz kategorie ogólne: nastawienie wobec sytuacji powodzenia i niepowodzenia oraz poziom nadziei. Do zebrania materiału badawczego posłużono się Kwestionariuszem stylu wyjaśniania. Próba liczyła 100 uczniów szkoły specjalnej dla upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim oraz 100 uczniów szkoły ogólnodostępnej (szkoły zlokalizowane były w województwie mazowieckim). Wiek respondentów mieścił się w przedziale 15-17 lat. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że ankietowani ze szkoły specjalnej w wyjaśnianiu sytuacji stosunkowo częściej wyrażali optymistyczne niż pesymistyczne sądy, wskazujące na stałość powodzenia oraz uniwersalny zasięg sytuacji sukcesu, która wpływa na pozostałe obszary ich działania. Ustalono, że w grupie respondentów upośledzonych umysłowo sytuacja sukcesu lub porażki nie różnicowała optymistycznego stylu wyjaśniania zdarzeń. Okazało się również, że młodzież upośledzoną w porównaniu z rówieśnikami w normie intelektualnej sytuacje powodzenia bardziej motywowały do stosowania wyjaśniania optymistycznego.