Celem badania była próba określenia wartości empirycznych polskich metod badawczych, związanych z postawami twórczymi – Kwestionariusza Twórczego Zachowania KANH-I, opracowanego przez Stanisława Popka. W badaniach zastosowano formę B testu HDYT (How Do You Think), opracowanego przez G. Davisa. Przeprowadzono go wśrod uczniów wylosowanych klas drugich i trzecich z pięciu wytypowanych szkół średnich Lublina (licea ogólnokształcące, technika i zasadnicze szkoły zawodowe). W okresie od stycznia do marca zbadano tym testem 261 osób w wieku 15,8-18,9. Liczebność próby ograniczono do 207 osób w wieku 16-17 lat, które jednocześnie były badane Kwestionariuszem KANH-I. Z dalszych opracowań wyłączono w teście Davisa wyniki 54 osób, które nie spełniły wymaganych warunków. Przy sporządzaniu norm dla testu HDYT i Kwestionariusza Twórczego Zachowania postępowano zgodnie z procedurą zalecaną przez J. Brzezińskiego. Drugą normalizację KANH-I przeprowadzono na próbie 479 osób. W latach 1987-1989 przebadano 531 uczniów klas drugich i trzecich (wiek: 17-18 lat) ze szkół średnich w Lublinie (liceum ogólnokształcące, technikum i zasadnicza szkoła zawodowa). Uczniowie byli badani Kwestionariuszem KANH-I i Kwestionariuszem Aprobaty Społecznej (R. Drwal, J. Wilczyńska). Ponieważ 52 osoby otrzymały w kontrolnej skali KAS zbyt niskie wyniki, w dalszym opracowaniu nie brano pod uwagę wyników tych osób w teście KANH-I. Na podstawie wyników stwierdzono, że Kwestionariusz Twórczego zachowania KANH-I S. Popka jest trafnym narzędziem do pomiaru postawy twórczej. Można go stosować do oceny poziomu zachowań twórczych młodzieży szkolnej w wieku 16-17 lat, dla której opracowano normy stenowe. Kwestionariusz KANH-I powinien znaleźć zastosowanie w praktyce poradnianej przy dokonywaniu diagnozy uzdolnień twórczych młodzieży. Dla młodzieży o wysokim poziomie zachowań twórczych należy organizować w procesie nauczania i wychowania warunki sprzyjające realizacji potencjalnych możliwości twórczych.