Celem badania była weryfikacja hipotezy, zgodnie z którą efekty uczenia się czternastoletnich uczniów uzależnione są od poziomu ich reaktywności. Uczniowie o niskim poziomie reaktywności i wysokim poziomie energii będą bardziej wydolni i odporni psychicznie niż uczniowie wysokoreaktywni. Do pomiaru reaktywności uczniów zastosowano kwestionariusz Temperamentu Strelaua (1985). Wyniki uczenia się zbadano za pomocą trzech zadań: pisania wyrazów za pomocą umownych znaków (N = 71), rozwiązywania zadań logicznych (N = 100) oraz zapamiętywania treści tekstu (N = 204). Wykorzystano również oceny szkolne z przedmiotów za pierwsze półrocze nauki; wydzielono ocenę z języka polskiego i matematyki. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić istotną zależność między reaktywnością i poprawnością a rozwiązanymi zadaniami. Uczniowie z niską reaktywnością uzyskali znacząco niższe wyniki we wszystkich trzech zadaniach niż uczniowie z wysokim poziomem reaktywności. Stwierdzono również, że im niższy był poziom reaktywności uczniów, tym wyższa średnia ocen uzyskiwana przez nich z przedmiotów szkolnych. Uczniowie wysokoreaktywni popełniali średnio więcej błędów we wszystkich trzech zadaniach niż uczniowie niskoreaktywni.