Przedmiotem badania uczyniono style funkcjonowania społecznego młodzieży niepełnosprawnej ruchowo. W badanej próbie znalazło się 90 osób, w tym 45 dziewcząt i 45 chłopców w wieku od 16 do 18 lat. Badani przebywali na leczeniu w Szpitalu Rehabilitacyjno-Ortopedycznym dla Dzieci i Młodzieży w Zakopanem i in. Wszyscy respondenci uczęszczali do szkół średnich: liceów ogólnokształcących, liceów zawodowych i techników. W grupie kontrolnej znaleźli się pełnosprawni rówieśnicy badanych z grupy kryterialnej. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano Skalę Ustosunkowań Interpersonalnych Stanika. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że dominującym stylem zachowania młodzieży niepełnosprawnej ruchowo była submisja, zabarwiona pewną dozą niechęci, a nawet wrogości w stosunku do innych. Oprócz tendencji do submisji badana młodzież charakteryzowała się niższym niż jej pełnosprawni rówieśnicy poziomem akceptacji siebie i innych, pesymizmem, bezradnością, wrogością i nieufnością, co może świadczyć o skłonnościach niepełnosprawnych do depresji. Niepełnosprawni chłopcy wykazywali większą niż niepełnosprawne dziewczęta agresję i wrogą dominację. Chłopcy ci również w większym stopniu niż dziewczęta dążyli do akcentowania swojej niezależności przez dominację, nacechowaną nieufnością i niechęcią do innych ludzi.