Celem badania było poznanie: walorów metody Labana dostrzeganych przez nauczycieli, popularności form ruchu oraz częstotliwości stosowania metody, a także zakresu wykorzystania muzyki, przyborów i przyrządów. W badaniu wzięło udział łącznie 185 nauczycielek, w tym 95 ze środowiska miejskiego i 90 z wiejskiego. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego, w tym narzędzie kwestionariusza ankiety, skonstruowanego specjalnie na potrzeby tego badania. 140 nauczycielek posiadało wyższe wykształcenie pedagogiczne, 45 ukończyło studium pedagogiczne. W warsztatach dotyczących zapoznania z metodą Labana uczestniczyło blisko 30% respondentek, w tym 32 z miasta i 21 ze wsi. W opinii 110 nauczycielek walorem metody Labana jest rozwijanie inwencji twórczej, zdaniem 36 – wdrażanie do samodzielnego myślenia, 86 – fakt, że jest lubiana przez dzieci, 75 – urozmaicanie zajęć, 22 – rozwijanie indywidualności, 26 – kształtowanie poczucia estetyki ruchu, 15 – dostarczanie doświadczeń ruchowych. Na podstawie wyników badania stwierdzono jednak, że nauczycielki nie w pełni rozumieją istotę metod twórczych. Tylko niewielki odsetek respondentek korzystających z metody Labana posługiwał się nowoczesnymi formami ruchu, np. pantomimą albo groteską. Co piąta badana znała metodę Labana, ale jej nie wykorzystywała.