Celem doniesienia jest zaprezentowanie możliwości (i ograniczeń) metody przekładu intersemiotycznego jako sposobu działania pozwalającego zapoznawać uczniów z dużymi grupami wyrażeń należących do jednej kategorii semantycznej. Do badania zaangażowano studentów Centrum Języka i Kultury Polskiej dla Polonii i Cudzoziemców (Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie) oraz uczestników Letniej Szkoły Języka Polskiego (Uniwersytet Warszawski). Wdrażanie przekładu intersemiotycznego nastąpiło podczas lekcji dotyczących frazeologii (zapoznanie się z nazwami kolorów). Praca studentów polegała m.in. na narysowaniu czterech abstrakcji podczas dwukrotnego słuchania takich utworów jak: IV Taniec węgierski (Brahms), uwertura do musicalu Upiór w operze (A.L. Weber), walc Odgłosy wiosny (J. Strauss), Sonata księżycowa (Beethoven). Celem takiego zabiegu miało być oddanie oraz opisanie uczuć studentów poprzez zastosowanie danego koloru. Kolejne części pracy podczas lekcji języka polskiego dowiodły, że zastosowanie przekładu intersemiotycznego pozwala na kontakt z wybitnymi nieliterackimi tekstami kultury. Umożliwia także przeżycie estetyczne oraz rozwija emocje. Dzięki temu zwiększa się prawdopodobieństwo lepszego zrozumienia i zapamiętania opracowywanego (przez uczących się) materiału.