Celem badania była weryfikacja hipotezy o modelującym wpływie rodziców w kształtowaniu lęku u młodzieży, czego przejawem będzie współwystępowanie tej cechy u młodzieży i rodziców. W badaniu zastosowano Kwestionariusz do badania lęku Spielbergera w przekładzie H. Choynowskiej, Inwentarz bodźców i sytuacji wyzwalających reakcję strachu Wolpego oraz Kwestionariusz do badania form obrony przed lękiem własnej konstrukcji. Badaniem objęto 300 uczniów i ich rodziców. Analizowany materiał badawczy pochodził ze 150-osobowej grupy uczniów i ich rodziców. Z grupy tej wyłoniono młodzież o wysokim poziomie lęku, którą poddano badaniu indywidualnemu (studium przypadku). Wyniki badania pozwoliły stwierdzić bliski związek między poziomem lęku ogólnego u młodzieży i rodziców (szczególnie matek). Zbieżność dotyczyła sposobu i siły przeżywania emocji lęku oraz treści. W obu grupach lęk wywoływały zbliżone kategorie bodźców. Zaobserwowano również zbieżność w zakresie stosowanych form obrony przed lękiem. Wnioski te można było interpretować jako dowód na społeczne uwarunkowanie lęku oraz znaczącą rolę rodziców w genezie i rozwoju lęku u dzieci oraz sposobu radzenia sobie z nim w życiu.