Celem badania była analiza nieprawidłowych zachowań seksualnych u dzieci wychowujących się w różnego rodzaju placówkach poza środowiskiem rodzinnym. Dodatkowo sformułowano m.in. następujące pytania badawcze: Czy zachowania seksualne dzieci są istotnym problemem wychowawczym w placówkach opiekuńczo-wychowawczych? W jaki sposób wychowawcy reagują na tego typu problemy? Czy zachodzi związek między stwierdzoną patologią seksualną a ewentualną patologią rodzinną? W badaniu, które miało charakter pilotażowy, wzięło udział 30 placówek z Trójmiasta. Łącznie próba liczyła 560 dzieci. Do zebrania materiału posłużono się autorskim kwestionariuszem, na podstawie którego wyłoniono 18 dzieci przejawiających patologiczne zachowania seksualne (wszystkie przypadki wystąpiły na terenie placówek, w których przebywało wielu wychowanków, tj. około 50-80 osób). Jednocześnie na podstawie zgromadzonego materiału stwierdzono, że występowanie nieprawidłowych zachowań seksualnych u dzieci było rzadkie (najczęściej obserwowano zjawisko erotomanii dziecięcej). W trakcie badania stwierdzono także wyraźne dystansowanie się opiekunów wobec tego tematu oraz wykazano brak kontroli wychowawczej nad kształtowaniem się życia seksualnego podopiecznych (zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami regularne zajęcia z wychowania seksualnego były prowadzone jedynie w 13,3% placówek). Odnotowano również istotny związek między manifestowaną przez dzieci patologią seksualną a patologią rodzinną (problemem alkoholowym – 73%, stosowaniem przemocy – 89%, separacją rodziców – 77,8%, niezaspokojeniem potrzeb uczuciowych dzieci – 67%).