Badanie przeprowadzono w celu weryfikacji założenia o istnieniu: zależności pomiędzy pewnymi cechami matki a czasem trwania związku kazirodczego; zależności pomiędzy specyfiką relacji matki i córki-ofiary a czasem trwania związku kazirodczego; zależności pomiędzy specyficzną relacją matki i sprawcy a czasem trwania związku kazirodczego. Badaniem objęto 25 rodzin (tzn. 25 matek oraz 25 sprawców), w których doszło do seksualnego wykorzystania dziecka przez ojca lub mężczyznę odgrywającego rolę ojca. Łącznie w próbie znalazło się 28 dziewcząt będących ofiarami przemocy seksualnej. Analizę oparto na opiniach sądowo-psychologicznych wydanych przez Zakład Psychologii Sądowej Instytutu Ekspertyz Sądowych w Krakowie oraz przez Rodzinny Ośrodek Diagnostyczno-Konsultacyjny w Krakowie. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że aktywność matki oraz czynnik bliskość emocjonalnej nie korelowały z czasem trwania relacji kazirodczej ojca/ojczyma z dzieckiem-ofiarą. Wykazano natomiast, że rodzinach, w których wszystkie dzieci były traktowane przez matkę w ten sam sposób oraz w przypadku gorszych relacji matki z dzieckiem-ofiarą, kontakty kazirodcze trwały dłużej. Dodatkowo ustalono, że 80% matek doświadczyło przemocy ze strony sprawcy, a 75% kobiet przyznało się do niesatysfakcjonujących kontaktów seksualnych z partnerem lub ich braku (jednocześnie powyższe zmienne nie korelowały w istotny sposób z czasem trwania kazirodztwa). Okazało się natomiast, że istotny związek zachodził pomiędzy bliskością emocjonalną matki i dziecka a decyzją kobiety o ujawnieniu relacji kazirodczej.