Zakres badania dotyczył stanu posiadania, zastosowania i wykorzystania w dydaktyce muzycznej i plastycznej elektronicznych środków dydaktycznych. Celem było znalezienie odpowiedzi m.in. na pytania: jaki jest stan ilościowy środków technicznych w pracowni muzycznej i plastycznej szkół; jaka jest efektywność stosowanych w procesie nauczania muzyki i plastyki elektronicznych środków dydaktycznych wraz z metodami ich stosowania; jaka jest świadomość nauczyciela muzyki i plastyki co do potrzeby wyposażenia pracowni w elektroniczne środki dydaktyczne; jakie możliwości w działalności dydaktyczno-wychowawczej otwierają się przed nauczycielem przy wykorzystaniu najnowszych osiągnięć techniki multimedialnej. Otrzymano 148 wypełnionych ankiet ze szkół z 29 województw. Stwierdzono, że częstotliwość wykorzystania środków technicznych na lekcjach muzyki nie była wysoka – bardzo często wykorzystywało je 31,07%, często 21,95%, dość często 19,51%; 99 odpowiedzi dotyczyło lekcji plastyki – bardzo często i często środki te wykorzystywało 37,37%, dość często 31,42%, rzadko 11,42%, bardzo rzadko 6,66%, wcale 11,11%. Z odpowiedzi dotyczących wyposażenia pracowni wywnioskowano, że jego stopień i zakres były niewystarczające, nauczyciele często wykorzystywali własne środki techniczne, muzyki i plastyki bardzo często uczyli nauczyciele innych specjalności, niedostrzegający potrzeby zmian w zakresie wyposażenia w sprzęt pod względem ilościowym i jakościowym. 62,45% uważało, że multimedia w edukacji artystycznej mają bardzo duże znaczenie; w edukacji muzycznej uznawano je za ważne, m.in. ponieważ rozbudzają zainteresowania muzyką i plastyką, uatrakcyjniają lekcje, czynią je ciekawymi itp., w edukacji plastycznej – ponieważ rozwijają zainteresowania, przygotowują do odbioru sztuki, zastępują uczestnictwo w kulturze itp. Z wypowiedzi ankietowanych wynikało, że przygotowanie ich samych jako nauczycieli przedmiotów artystycznych do obsługi multimediów, aby sprawnie posługiwali się systemami komputerowymi w czasie lekcji, jest niewystarczające.