Celem badania było poznanie emocjonalnego nastawienia i postawy uczniów wobec nauczycieli oraz nauczycieli wobec uczniów. Badaniem objęto 170 uczniów dwóch klas czwartych i dwóch klas ósmych szkoły podstawowej oraz dwóch klas drugich liceum ogólnokształcącego. W próbie znalazło się również 12 nauczycieli języka polskiego i matematyki. Zastosowano zmodyfikowany kwestionariusz ankiety opracowany przez B. Jenkinsa i R. Lippitta. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że nauczyciele i uczniowie błędnie postrzegali swoje wzajemne oczekiwania. Obie strony bardzo rzadko umiały powiedzieć, co w sobie nawzajem lubiły. Najwięcej zbieżnych odpowiedzi pojawiło się w przypadku aktywności na lekcji, ciszy i skupienia podczas zajęć oraz przygotowania do lekcji. Nauczyciele nie zdawali sobie sprawy, że uczniowie oczekiwali od nich kontaktów bardziej osobistych, rozmów na życiowe tematy, skracania sztucznego dystansu między nauczycielem i uczniem. Uczniowie cenili również nauczycieli wymagających i prowadzących lekcje w formie dyskusji. Obie grupy badanych były natomiast zgodne co do potrzeby sprawiedliwości nauczycieli wobec uczniów. Od nauczycieli języka polskiego oczekiwano ciepła, zrozumienia, akceptacji i dopiero w dalszej kolejności dobrego przygotowania do egzaminów. Natomiast od nauczyciela matematyki oczekiwano dobrego, merytorycznego przygotowania do egzaminów, następnie zapewnienia komfortu psychicznego, czasem – nieprzychodzenia do szkoły.