Celem badania była diagnoza postaw uczniów wobec roślin oraz ustalenie wielkości i kierunku zmian tych postaw w trakcie uczenia się botaniki. Badaniem objęto 466 uczniów klas pierwszych liceum ogólnokształcącego. Zastosowano skalę do pomiaru postaw uczniów, która składała się pierwotnie z 50 stwierdzeń. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że proces kształcenia w zakresie botaniki nie wpływał w sposób statystycznie istotny na postawę uczniów wobec świata roślin. Można to było tłumaczyć wiekiem uczniów, który sprawiał, że cechowali się ukształtowanymi poglądami i wykształconymi wzorcami zachowań (podobnie jak osoby dorosłe), które nie podlegały już wpływowi uczenia się. Niewłaściwy mógł być również dobór wskaźników. Ponadto silnie teoretyczny charakter lekcji botaniki, brak zajęć w naturalnym dla roślin środowisku oraz brak obserwacji okazów naturalnych i doświadczeń biologicznych mogły decydować o niewielkim wpływie kształcenia na postawy uczniów wobec roślin. Jednocześnie postawy prezentowane przez większość badanych wobec roślin były pozytywne. Młodzież prezentowała również zachowania pożądane społecznie.