Celem artykułu było przedstawienie argumentów za realizacją celów edukacji ekologicznej poprzez udział uczniów klas IV-VI szkoły podstawowej w zajęciach terenowych. Powołano się na literaturę przedmiotu oraz badania empiryczne. Wśród tych ostatnich omówiono wyniki badania dotyczącego zagrożeń ekologicznych w świadomości młodzieży (Cichy, 1990), zgodnie z którymi wśród czynników najsilniej warunkujących postawy proekologiczne uczniów znalazły się przede wszystkim środki masowego przekazu (40,9%), następnie szkoła (33%) i rodzina (32,7%). Późniejsze badanie dotyczące opinii nauczycieli o realizacji treści ekologiczno-sozologicznych (Kowalski, 1995) ujawniło z kolei, że kluczowym czynnikiem wpływającym na postawy uczniów była jednak szkoła (60%), następnie rodzina (56%), środki masowego przekazu (53%) oraz na końcu – rówieśnicy (15%). Badanie nad wpływem zajęć lekcyjnych prowadzonych w terenie na trwałość wiedzy i umiejętności z zakresu ochrony przyrody pozwoliło stwierdzić, że ten typ zajęć zwiększa trwałość o 18,8% (Cichy, 1983). Na podstawie przeglądu badań sformułowano wnioski, zgodnie z którymi w celu kształtowania kultury ekologicznej uczniów i podnoszenia ich świadomości ekologicznej konieczne jest realizowanie edukacji prośrodowiskowej z wykorzystaniem zajęć terenowych.