Badanie zrealizowano w ramach przygotowanej w Instytucie Badań Edukacyjnych rozprawy doktorskiej pod tytułem Efektywność edukacji przyrodniczej w szkole podstawowej. Badaniem objęto uczniów szóstej klasy szkoły podstawowej oraz dyrektorów tych szkół. Wykorzystano technikę ankiety, w której zawarto test osiągnięć szkolnych z edukacji przyrodniczej, składający się z 20 zadań, w tym dwóch zadań dotyczących bezpośrednio edukacji ekologicznej. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że uczniowie nie byli w wystarczającym stopniu przygotowani do podejmowania samodzielnych działań na rzecz ochrony środowiska, nie potrafili dostrzegać związków i zależności między zużytymi detergentami, ogrzewaniem mieszkań, rodzajem opakowania towaru a kondycją środowiska naturalnego. Jednocześnie deklarowali odpowiedzialność za stan tego środowiska. Poziom świadomości prośrodowiskowej był jednak wśród uczniów niski – tylko co trzeci badany poprawnie wskazał cechy rolnictwa ekologicznego, co trzeci wskazał poprawnie wszystkie trzy sposoby oszczędzania wody. Badani dyrektorzy szkół, choć deklarowali wysoki stopień nasycenia programu szkolnego treściami ekologicznymi, sami wykazywali małe zaangażowanie w koordynowanie działań edukacji środowiskowej. Obowiązek prowadzenia edukacji ekologicznej przypisany był najczęściej nauczycielowi przyrody w ramach realizowanego przedmiotu. Własne przygotowanie do prowadzenia edukacji ekologicznej dyrektorzy oceniali wysoko (jako dobre lub bardzo dobre), działania z tego zakresu prowadziliby zaś najchętniej w czasie odrębnych zajęć lekcyjnych. Tylko niektóry powoływali międzyprzedmiotowe zespoły do stworzenia programu działań ekologicznych dla szkoły.