Celem badań była weryfikacja związków autodestruktywności ze strukturą i funkcją regulacyjną Ja. Główne problemy badawcze: czy zachowania bezpośrednio autodestruktywne różniące się pod względem poziomu akceptacji społecznej współwystępują ze sobą i – co za tym idzie – są wyrazem tej samej, uogólnionej tendencji? Czy zachowania bezpośrednio autodestruktywne są związane z bardziej subtelną, pośrednią formą autodestruktywności, a zatem czy współwystępują one z chroniczną tendencją autodestruktywną? Zaprezentowane badania zawierają analizę związków między zmiennymi: autodestruktywność pośrednia i zachowania bezpośrednio autodestruktywne, zróżnicowane pod względem akceptacji społecznej. Badaniu poddano 125 osób w wieku 20-25 lat (54 mężczyzn i 71 kobiet). Byli to studenci Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Anonimowe badanie zostało przeprowadzono w sześciu 21-osobowych grupach. Wykorzystano do tego kwestionariusz do badania zachowań autodestruktywnych. Wyniki badań pokazują, że nie wszystkie zachowania autodestruktywne (różniące się pod względem poziomu akceptacji społecznej) są przejawem tej samej, autodestruktywnej tendencji. Ponadto, uzyskane wyniki potwierdzają, że im wyższy poziom społecznej aprobaty danego zjawiska, tym zwiększa się prawdopodobieństwo, że dane zachowanie autodestruktywne nie ma charakteru dysfunkcjonalnego.